Otoportrelerin Sesi

Sevgili konuklar, 

Haşim Nur Gürel’in anılarını, fikirlerini ve sanatını paylaştığımız bu serginin bir parçası olduğunuz için sağolun. Üretimini ve emek verdiği alanları düşündüğümüzde bir piyano dinletisinin onun çalışmaları ve hayatı ile bağlantısı nedir diye düşünebilirsiniz. Veya, başka kelimelerle ifade etmek gerekirse, Nur Dayı’mın sesle nasıl bir ilişkisi vardı? 

Aile buluşmalarımızda gülerek konuştuğumuz konulardan biri de müzik kulağının olmadığı ve parçaların tempolarına tam anlamıyla hakim olmasa da kendi stiliyle doğaçlama dans edebildiğiydi. Ancak inanıyorum ki dayım hayatı boyunca enstruman çalmamış olsa da bir müzisyen kadar çevresini derinden dinleyebilen nadir kişilerden biriydi. Ses ile olan ilişkisinin ipuçları da görsel alandaki üretimlerinde gizli: Tek bir konuyu bütününden, içinde olduğu kaostan ayrıştırıp ona her seferinde farklı açıdan bakabilmesi ve gözlemci karakteri ilk aklıma gelenler. 

Yaklaşık iki sene önce sessizce oturduğu bir kahvaltının sonlarına doğru, her zamanki yumuşak ses tonuyla bana kendi gülüşümü kaydedip üstüne bir kompozisyon yazmamı önerdi. O sabah bunun üzerinde pek konuştuğumuzu hatırlamıyorum. Ne kadar az ve öz konuştuğunu hepiniz bilirsiniz… Benim açımdansa, müzisyen olmayan birinden böyle bir fikir duymak oldukça şaşırtıcı ve kafa karıştırıcıydı. Ancak konuşan Haşim Nur Gürel olunca kelimeler öyle kolay unutulmuyor. Yıllar içinde, özenle seçtiği birkaç kelimeyle aktarmak istediği mesajın ne olduğunu sanırım buldum: enstrumanımı veya sesimi kullanarak ‘otoportremi’ yapmam…

Gözlemci kelimesi çoğunlukla etrafını dikkatle izleyen kişi anlamında kullanılır. Nur Dayı’m içinse gözlemciliğin, sözlük anlamının tersine kişinin kendi iç dünyasında olup bitenleri görme, düşünce ve duygularının farkında olma anlamına geldiğine inanıyorum. Bulmacaya benzettiğim, üstü kapalı önerisi bu oluş haline nazikçe bir davet olabilir mi? 

Bu düşünceler içerisinde hazırladığım müzik ve bestelerim, caz standartlarından düzenlemeler ve anlık doğaçlamalarla kendimi dinlemeye ayırdığım bir zaman. Sizleri de bu ana davet ediyorum…

Teşekkürler!  

Parçalar Body & Soul (Green, aranj. Özşahin), Day Dreamer (Özşahin), What If (Özşahin), Solar (Davis, aranj. Özşahin), Fanfares (Ligeti, Etudes for Piano, No:4), Very Early (Evans, aranj. Özşahin), Doğaçlamalar (Özşahin). Tahmini süre: 45’

Dear guests,

Thank you for being here to share and experience Mr. Gürel’s memories, thoughts and art together. You may wonder why there is live music tonight. What’s the significance and the context of music considering my uncle’s art? 

In our family, we all know and humorously accept that he never had an ear for music, but that didn’t stop him from dancing in his improvised style. Yet, I believe half of being a musician is listening, and Uncle Nur was a deep listener. 

Similar to how he saw the world around him -carefully isolating, and looking at a subject with different eyes each time- he did the same with sounds. This to me was further revealed one day at a family gathering. Sitting quietly the whole morning he broke into conversation telling me to record my own laughter and compose something using my own voice. I was quite amazed at how a non-musician like him could come up with such a concept. 

Until very recently, I thought that he meant to use my voice in an abstract way which wasn’t clear and felt forced. As I’m writing this, two years have passed since he suggested that idea. Thinking about his autoportraits now, I come to believe what he meant was that I look inside myself sonically just as he looked inside visually. 

Why would he suggest such an idea? Maybe he found much more inspiration or ways to develop looking inside, as opposed to focusing on the outside and just wanted to share that. Honoring his prompt, I’d like to present music that is semi-composed, requiring improvisation at the time of performance as I observe sounds within me. I kindly invite you to do the same throughout the night, in relationship to the music, his paintings and the people around. Thank you! 

Pieces to be played (in no particular order) are Body & Soul (Green, arr. Özşahin), Day Dreamer (Özşahin), What If (Özşahin), Solar (Davis, arr. Özşahin), Fanfares (Ligeti, Etudes for Piano, No:4), Very Early (Evans, arr. Özşahin), Improvisations (Özşahin). Estimated duration: 45 minutes